Koraliki...

Która kobieta nie lubi biżuterii?

Raczej każda z nas lubi się jakoś "przystroić", jedne bardziej, inne mniej....

Ja sama noszę w uszach 4 kolczyki, po dwa w każdym uchu, ale za to delikatne:) i nie lubię ich zmieniać, tak już mam, że jak się przyzwyczaję to noszę przez długi czas...nie zdejmuję..no czasem tak, aby wyczyścić, albo na jakieś ekstra wyjście...ale znam kobiety, które maja tego setki, codziennie inne...mniej lub bardziej ozdobne...no i dobrze...jak ktoś lubi to czemu nie?

Uwielbiam natomiast bransoletki...przeróżne...sznurkowe, skórzane, srebrne....koraliki, tasiemki...no to mnie kręci...mocno :)  lubię pierścionki i kółeczka na palcach nosić...ale nie zimą, bo już przy zdejmowaniu rękawiczek zgubiłam parę....i bardzo mi ich szkoda...

Problem mam z naszyjnikami...jeden delikatny łańcuszek noszę, bo inne mnie "duszą"...ale podobno, jak dziecię się rodzi z pępowiną owiniętą wokół szyi to tak ma...nie mogę szalików nawet, golfów...ciężko z tym ale może trzeba nad tym popracować :)

Z potrzeby chwili i z chęci wypróbowania swoich możliwości, sięgnęłam po sznurki, koraliki, zawieszki....

Z ekranu komputera wylewają się niezliczone ilości  wszystkiego...biżuterii też...ale taka własnoręcznie wykonana, nawet jeśli na podstawie pomysłu i inspiracji z internetu ...to zupełnie inna sprawa... zwłaszcza, że nie mam specjalnego sprzętu do tego, dłubię sobie czasem w wolnej chwili, składam w całość coś co przyjdzie mi do głowy...może i to jedno z wielu...ale moje...moje kolory, mój wybór zawieszek, moje serce włożone w to małe dzieło....

Kiedyś pokazałam sznureczki...

Dziś kolej na koraliki...

I tak sobie składam w wolnych chwilach...i bardzo się cieszę, jak czasem córka moja zabiera coś, bo się spodobało koleżankom :)

Ten blogowy świat otworzył przede mną drzwi do wielu nieznanych mi zakamarków...poznałam wiele wspaniałych ludzi, nauczyłam się czerpać z inspiracji innych, nie boje się sięgnąć po coś i zrobić to po swojemu, niby podobne, ale inne, moje....i się tak inspiruję, i odkrywam w sobie to o co nigdy bym siebie nie podejrzewała...a jak jeszcze mile słowo usłyszę to skrzydła rosną i chce się dalej działać...mam nadzieję, że to dopiero początek...że zerkając trochę tu, a trochę tam odkryję swoją moc...

Dziękuję, że do mnie zaglądacie, że zostawiacie miłe słowo...

To mi daje siłę do tworzenia i do dzielenia się tym z innymi..z Wami...

Miłego przygotowywania do świąt...

przygotowywania pysznych potraw 

i oczekiwania na spotkania z najbliższymi...

Monika